Stilteblog

Stille tuinlessen

21-08-2018

Stille uurtjes in de tuin.

Dit voorjaar heb ik onder leiding van een deskundige, een echte liefhebber en kenner van planten, bloemen en tuinen, mijn achtertuintje gerenoveerd. In de zomer kreeg ik de gelegenheid om te genieten van alles wat tot bloei kwam. Dat vergde heel wat onderhoud in deze droge zomer. Zo’n tuintje spreekt tot de verbeelding. Er zijn zomaar wat spirituele lessen te leren.Eerst kreeg ik goede adviezen. Er moest veel verwijderd worden. Mijn tuin was te vol, er was meer licht en ruimte nodig. Ook was de grond te arm. Stevige ingrepen bleken noodzakelijk. Mijn tuin-mentor liet me vrij in de uitvoering, dat wel. Maar ik had niet voor niets haar expertise gevraagd. De enorme Taxushaag moest eruit. Die stond er al toen ik het huis kocht en daarmee tuineigenaar werd. De struik was in tien jaar groot en breed geworden. Ik vond ‘m wel fijn als afscheiding met de buurtjes. Privacy is een wonderlijk goed. Ook mijn prachtige maar – in verhouding tot de rest van de tuin- groteske Magnolia moest wijken. De suggestie was ‘amoveren’ zoals ze dat in de bouw wel zeggen. Maar die bloemen zijn een ‘lust voor het oog’. Daarom heb ik in overleg alle de onderste takken verwijderd. Een fijne tegemoetkoming.

En ja, het gaf inderdaad heel veel ruimte voor daglicht en nieuwe aanplant. De verarmde grond werd flink bemest. De met zorg gekozen nieuwe beplanting arriveerde. Mijn voorkeur voor geur- en kleurrijke bloemen was in de raadgevingen meegenomen. Een groot aantal exemplaren waren uit haar eigen, zorgvuldig opgekweekte collectie meegenomen: gescheurd. Zo kan dat met sommige planten. Ik zag niet zoveel verschil tussen de ene of andere groene bos. Op een zon-of schaduwplekje konden ze opnieuw wortel schieten. Ik kreeg ook net ontkiemde zonnebloemenplantjes en wat Oost-Indische kers. De bloemen daarvan zijn eetbaar, vertelde een vriend. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Hoe zou het worden?

Het grootste probleem bleek een haagwindeplaag. Die heerst in onze omgeving. Wat een lastig fenomeen is dat. Vorig jaar had ik het al gemerkt. Dit tengere slingerplantje wikkelt zich om alles wat maar in de tuin staat. Het begint heel klein. Uiteindelijk verschijnt een witte bloem in de top, als vlag ten teken van overwinning. Een soort wurgplant dus. Elk klein stukje wortel dat achterblijft in de grond, groeit uit tot een nieuw agressief geval. Iedere morgen opnieuw onkruid verwijderen. Er was hulp nodig. Een drastische oplossing: alle grond verwijderen, zorgvuldig ‘zeven’ en opnieuw beginnen. De redding kwam onverwacht. Mijn buurtjes die – door de verminderde omheining – nu zichtbaar en hoorbaar aanwezig waren, hielpen mij uit het dilemma. Eensgezind gingen we de gezamenlijke vijand te lijf. Elke dag opletten dus om mijn tuintje vrij te houden van slingerplanten zodat die prachtige planten en bloemen tot hun recht konden komen. Dagelijks ontdek ik nieuwe bloesem en geniet ik met volle teugen van frisse kleuren en vormen van mijn bloemenpracht. Opletten blijft noodzakelijk. Advies, geduld, hulp, aandacht en toewijding blijken succesfactoren bij tuinieren. Mooie levenslessen vanuit stille tuinmomenten. Met als ontknoping: ‘taste and see that the Lord, creator is good’.